Captain Boeing 777 Hein: “Vliegen blijft magisch!”

Met de blogserie ‘Voorbij gevlogen’ staan we stil bij ons ‘eeuwig’ bestaan. Verschillende KLM-bloggers nemen je mee terug in de tijd, hun KLM-tijd. Wat is er veranderd? En wat lijkt juist ongevoelig voor de tijdgeest? Captain op de Boeing 777-787, Hein Kuipers (55), neemt het stokje van zijn collega Rob Duivis over.

Een droom die uitkomt

“Ik vlieg nu zo’n 34 jaar. Die jaren zijn in mijn geval echt letterlijk voorbij gevlogen! Piloot worden is een droom van veel jongens en steeds meer meisjes. Dat heeft ongetwijfeld te maken met de magie van vliegen, zweven in de lucht. Zelf vond ik het een machtig idee zo’n groot vliegtuig in de lucht te houden en te kunnen beheersen. Nu, tientallen jaren en duizenden vluchten verder is dat gevoel onveranderd.

Vliegen is een passie. Eentje die bij mij op hele jonge leeftijd is aangewakkerd. Precies een dag na mijn eerste verjaardag ‘stapte’ ik aan boord van een DC-8 richting Suriname, waar we met het gezin gingen wonen voor mijn vaders werk. De toon was gezet.

“Die eerste vlucht voelde ik me een absolute koning.”

Het werk van mijn vader bracht ons later van Suriname naar Curacao. Het vliegveld daar, Hato, heeft mijn vader geschikt gemaakt voor de Boeing 747. Als kind maakte ik mee dat de eerste 747 daar landde. Toen ik, jaren later, als vlieger voor het eerst zelf landde op Hato in diezelfde 747 voelde dat alsof de cirkel rond was.

Van steward naar piloot

Op mijn 20e, fris van de luchtvaartschool, solliciteerde ik bij KLM als vlieger. Omdat er op dat moment geen vliegers nodig waren, begon ik als steward. Een geweldig begin van mijn carrière bij KLM en een heel waardevol kijkje in de keuken van wat 34 jaar later nog steeds ‘mijn werkgebied’ is.

Na een half jaar als steward kon ik beginnen als tweede officier op de 747. Die eerste vlucht voelde ik me een absolute koning. Dat het voor passagiers opmerkelijk was, zo’n broekie in de cockpit te zien, besefte ik toen er een grote Amerikaan de cockpit in kwam en mij vroeg ‘Does your mother know you’re here?

Captain KLM Hein Kuipers

Heins (derde van links) diploma-uitreiking op 8 maart 1985 -Klas 83-1

De magie van het vliegen

Nu vlieg ik zelf met jonge tweede officieren. Ik herken het enthousiasme en geniet ervan te merken dat de magie van het vliegen constant is, voor ‘buitenstaanders’ en voor vliegers. Zo zijn er meer dingen die onveranderd zijn in de loop der jaren. Dingen waar je misschien niet zo 1, 2, 3 bij stilstaat, zoals het belang van een verzorgde crew, de kwaliteit van het taxiën en landen en de informatie over de intercom. Zaken waaraan passagiers vertrouwen ontlenen. Belangrijk dus!

Duurzaam de toekomst in

Net zo belangrijk, maar minder in zicht en absoluut wel veranderd met de tijd is het brandstofgebruik van de toestellen. Ik weet nog dat we in 1986 met een B747 classic naar Rio de Janeiro vlogen. Het was oudjaarsavond en de tank zat nokvol met 153.000 kilo brandstof. Meer ging er niet in. Het spande erom of we met die tank de eindbestemming zouden halen. Natuurlijk heb je altijd je reserves waarop je verder kan vliegen, waardoor we Rio zeker zouden halen, maar die mochten we niet meerekenen. Met allerlei trucs, allemaal binnen de wetgeving en veiligheid uiteraard, vertrokken we die dag met vierhonderd passagiers naar Brazilie, waar we volgens planning aankwamen.

Tegenwoordig vlieg ik met de B777 en hetzelfde aantal passagiers met 100.000 kilo brandstof en zonder trucs naar Rio de Janeiro. De prachtige ontwikkelingen van de afgelopen decennia hebben ervoor gezorgd dat niet alleen de vliegtuigen zuiniger vliegen, maar ook de routes efficienter zijn gepland. Mooi is dat, zo’n verandering meebeleven.

Blauwe familie

Wat voor mij de absolute positieve stabiele blauwe draad is in mijn carrière als vlieger is het contact met de collega’s. Dat is onverminderd warm, persoonlijk en sfeervol. Tussen cockpit en crew, aan boord en op de grond. Passagiers hebben het wel eens over het gevoel van ‘thuiskomen’ als ze KLM zien. Dat gevoel herken ik honderd procent. Voor mij is KLM ook ‘thuis’, dat gevoel staat als een huis.

Het mooist vind ik misschien nog dat collega’s op de route, in het buitenland, net zo blauw zijn als de Nederlandse KLM’ers. Prachtig!”

Loading