De wereld tussen de wolken

Als fervent straatfotograaf volg ik veel andere fotografen. Piloot en fotograaf Christiaan van Heijst (33) is er daar een van. Waar ik vanaf de grond mijn lens richt op mensen, fotografeert hij op zo’n 11 kilometer boven zeeniveau de lucht in al haar schoonheid. Eén liefde, twee letterlijke point of views. Tijd voor een onderonsje met deze vliegende fotograaf wiens populariteit wereldwijd stijgt.

Volgens je Facebookpagina ben je een Traveler, airline pilot, adventurer and admirer of natural light. Wil de echte Christiaan opstaan?

Ik ben een gepassioneerd piloot. En ik fotografeer. Voornamelijk vanuit de cockpit. De uitzichten en unieke vergezichten zo hoog in de lucht fascineren me al sinds ik als 4-jarige met mijn ouders naar Amerika vloog. Vliegen is magisch, het heeft iets ongrijpbaars. En dat komt ook door die adembenemende kleuren, lichten en uitzichten. In mijn foto’s probeer ik die magie vastleggen.

747 contrail ChristiaanHier vliegt een andere Boeing 747 recht over ons heen, terwijl de zonsondergang zijn contrails mooi oranje kleurt.

Wie was er eerder, Christiaan de fotograaf of de piloot?

Ik was en ben op de eerste plaats piloot. Toen ik mijn vliegopleiding had afgerond en mijn eerste baan als vlieger had, nam ik op mijn vluchten een camera mee. Ik wilde thuis zo graag laten zien wat voor moois ik zag langskomen. Dat cameraatje heb ik ingeruild voor een professioneler toestel toen ik vaak in Afrika vloog. Ik besefte dat ik een uniek perspectief had op veel delen van de wereld. Dat besef werd groter toen ik in Afghanistan ging vliegen. Dat mysterieuze, ruwe landschap, de ontzagwekkende Hindukush-bergen, de afgelegen gravel strips met bomkraters. Het zijn echt beelden uit een avonturenboek. En ik wilde dat vastleggen en delen met anderen, die dat waarschijnlijk nooit zo zullen zien. Zo is ontstond mijn hobby en liefde voor fotograferen op hoogte.

747 takeoff ChristiaanEen van de redenen waarom ik graag fotografeer in Alaska, het licht is vaak erg mooi. Hier stijgt een Boeing 747 op van een besneeuwde baan terwijl de avondzon net door een gaatje in de wolken schijnt en zo de opgeblazen sneeuw mooi goud kleurt.

Natural talent of lucky shots?

Ik weet niet of ik een natuurlijk talent heb. Feit is dat lichtval en compositie me altijd al fascineerden. Nu, na jaren van proberen uitzichten en lichtval vast te leggen, zie ik in een oogopslag of iets fotowaardig is. Dat is een combinatie van ervaring, goed met je fotoapparatuur omgaan en een getraind oog. Lage zon, Noorderlicht, schaduwen of het zachte zilveren maanlicht. Het is vaak een uitdaging om natuurlijk licht vast te leggen. Maar áls het lukt en ik via mijn beelden emotie kan overdragen, dan is de foto voor mij geslaagd.

Nederland ChristiaanHet makkelijk te herkennen Nederland, gezien vanaf 40.000ft hoogte tijdens een zonsondergang.

Wat neem je mee aan apparatuur en vlieg je weleens om voor een mooi plaatje?

Ik fotografeer alleen als er ruimte en tijd is. Mijn baan als piloot en het vliegen heeft absoluut prioriteit. Fotografie komt op een verre tweede plaats. Omvliegen is er dus niet bij.

Tijdens lange afstanden zijn er drie of vier piloten aan boord. Zo kan iedereen af en toe rusten. Als mijn collega’s vliegen, heb ik tijd heb om mooie plaatjes te schieten. In mijn vliegkoffer zit de Nikon D800 full frame camera met verschillende lenzen. Die koffer is loodzwaar en gaat altijd mee de cockpit in.

Noorderlicht ChristiaanDit was een prachtige show van Noorderlicht, ergens boven de Arctische oceaan tussen Alaska en de Noordpool. Gedurende 7,5 uur was het een heftige storm van snel bewegend aurora dat overal werd gereflecteerd in het ijs en wolken onder is. Puur genieten.

Hoe ga je om met turbulentie tijdens het vliegen en dus fotograferen?

Ik kan er bijna de klok op gelijk zetten dat het vliegtuig begint te trillen op het moment dat ik ’s nachts een foto wil maken. Alsof er iemand mee speelt. Voor nachtopnames gebruik ik lange sluitertijden en dan is het belangrijk dat het vliegtuig stabiel vliegt. De kleinste hobbel is funest voor de foto. Daarom maak ik ‘s nachts vaak 10 a 20 foto’s achter elkaar. Dan zit er op z’n minst één scherpe tussen.

st Elmos Fire ChristiaanAls we met een vliegtuig door een sneeuwbui of vlakbij een onweersbui vliegen komt het wel eens voor dat het vliegtuig enorm statisch geladen wordt. Soms begint het hele vliegtuig paars/roze te gloeien, en soms springen de vonken letterlijk over de ramen. Dit fenomeen wordt ook wel St Elmo’s vuur genoemd en is een vrij onschuldig maar spectaculair gezicht.

Donder en bliksem. Nay, of yay, met het oog op je fotografie?

Ik heb als vlieger diep respect voor grote onweersbuien en bergen. Ik weet wat voor energie er dan vrijkomt en wat dat kan doen met een vliegtuig. Daarom vermijden we dat weer waar mogelijk. Tegelijkertijd is het heel indrukwekkend om de constante lichtshow van een onweersbui op 20 kilometer hoogte te zien. Zoveel puur natuurschoon krijgt zelfs de meest praatgrage collega stil. De schoonheid van de natuur én het vliegen, wordt allebei in balans gehouden door een donkere kant. Misschien geniet ik daarom wel zo van het vastleggen van natuurbeelden vanuit de lucht.

Milkyway ChristiaanGedurende 6 maanden per jaar is het meest heldere gedeelte van de melkweg (de galactic core) zichtbaar in de nachtelijke lucht. Met het blote oog is het een vale witte band (vandaar de naam melkweg), maar met een goede camera en een lange sluitertijd worden alle details zichtbaar van deze prachtige lichtboog. Voordeel van hoog in de lucht vliegen is dat er weinig lichtvervuiling is. Nadeel is dat je een heel rustige vlucht moet hebben zonder turbulentie.

Heb je een beeld dat je niet hebt vastgelegd en nu niet meer uit je hoofd krijgt?

In de 12 jaar dat ik vlieg heb ik bijna alles gezien wat je in de lucht kunt zien. En vastgelegd. Een van de weinige dingen die je niet kunt vastleggen is de gigantische hoeveelheid vuurwerk die in China wordt afgestoken tijdens het Chinese Nieuwjaar. Afgelopen jaar vlogen we midden in de nacht over een zeldzaam helder en wolkeloos China. Twee uur lang zagen we op de grond miljoenen lichtflitsjes. Die flitsjes zijn zo klein dat ze niet te fotograferen zijn en wat het geheel indrukwekkend maakt, de constante stroom, is sowieso niet op een foto te vatten. Dat maakt zo’n moment extra bijzonder.

Thunder ChristiaanDeze zomerse bui boven China ontstond erg snel, binnen een paar minuten groeide deze wolk uit van een kleine wolk tot een zeer actieve onweersbui met veel interne bliksem. De wolk groeide met zo’n 1-2km per minuut de hoogte in, en we moesten snel een paar kilometer omvliegen om te zorgen dat we er niet in vlogen. Wel erg spectaculair om te zien. 

Wat is de foto van jouw dromen?

Een van de dingen die ik heel graag nog wil fotograferen zijn Sprites. Ook wel Red Dwarfs of Elves genoemd. Het is een nog vrij onbekend fenomeen van rode elektrische ontlading in de hoogste lagen van de atmosfeer boven zeer actieve onweersbuien. Pas de laatste jaren worden Sprites met regelmaat gefotografeerd. Onder andere vanuit het International Space Station. Ik heb ze nog nooit zelf gezien maar het is voor mij een soort heilige graal om dat ooit in beeld te vangen.

Heb je nog tips voor onze lezers, behalve dat je eerst piloot moet worden?

Geniet van het vliegen! Doe het raamluikje open en kijk eens goed naar de wolken, de uitzichten en bergen die je ziet. De wereld is zo mooi. En als je op de grond bent, kijk eens omhoog en bedenk dan dat in dat vliegtuig daarboven iemand zit met een heel ander zicht op het landschap of de aarde. Dat zet zoveel dingen in perspectief. Niet alleen aan ieder verhaal zitten twee kanten, ook aan ieder beeld.

Christiaan Cockpit

Iedereen wil graag piloot worden, maar wat wil jij worden als je later groot bent?

Ik wil vooral gewoon Christiaan blijven. Wellicht met een iets betere camera. En ooit nog eens de ultieme bestemming aan doen; de maan. Er moet altijd iets te dromen blijven.

Christiaan heeft samen met Daan Krans de website Amazing Aviation opgericht. Wil je meer van Christiaan volgen, kijk dan op zijn website.

Loading