Echt een verrassende bestemming: Papua-New-Guinea

Als ik tijdens mijn terugreis uit Papoea-Nieuw-Guinea foto’s zit te selecteren, realiseer ik me dat deze reis bij mijn top-3 mooiste reizen hoort. Ik laat je graag zien waarom dit land een onuitwisbare indruk op me heeft gemaakt. Als ik mijn missie heb volbracht – alle landen van de wereld bezoeken – kom ik hier zeker terug.

1. De Sepik rivier

Vanuit Angoram maak ik een aantal excursies over de machtige Sepik-rivier waarbij ik kleine dorpjes bezoek waar mensen spontaan hun houtsnijwerk uit hun hut halen om die mij te laten zien.

2. De Betel-Nut Run

Ik lig op de lading betelnootzakken die in een klein bootje zijn geladen; we varen de hele nacht de Sepik rivier af tot we rond zonsopkomst bij de monding aankomen. Eenmaal op zee ligt voor ons een eiland dat bestaat uit een rokende vulkaan. Vervolgens laden we alle zakken over in een vrachtwagen waarmee ik met de handelaren naar Madang rijd. Het duurt allemaal eindeloos maar is tegelijkertijd een geweldig avontuur.

3. Madang Festival

Bij aankomst in Madang blijk ik met mijn neus in de boter te vallen: het Madang festival is aan de gang. De hele volgende dag vergaap ik me aan de zogenaamde sing-sings, waarbij dorpelingen uit de hele regio zich laten zien (en dansen!) in hun traditionele kleurrijke kledij.

Ik word zonder meer toegelaten tot het festival terrein waar blijkt dat zelfs de meest vervaarlijk uitziende mannen uitermate vriendelijk zijn en alles vertellen over hun cultuur en tradities.

4. Beklimming van Mount Wilhelm (4,509m)

Dit is strikt genomen de hoogste berg van Oceanië. Eenmaal op de top sta ik tussen de met ijs bedekte plantjes, kijk ik over plukjes wolken naar de spectaculaire bergen en meren onder me. Eindelijk is daar de zon die wat warmte naar me toe stuurt.

Het is de beloning na twee dagen klimmen en een Spartaanse overnachting in een koude hut. Gelukkig ben ik goed getraind en heb ik een extra dag in Keglsugl genomen om te wennen aan het hoogteverschil. Hoogteziekte is de voornaamste reden waarom velen de klim niet halen. Het is raadzaam met een gids te gaan: je klimt in het donker, waarbij de route niet overal makkelijk te volgen is. Deze berg heeft al diverse levens geëist.

5. Kiriwina: Het eiland van de liefde

In deze geheel eigen cultuur is de yam heilig. Ik help mee met de yam-oogst en bezoek een paar yam-huizen waar de wortelknol wordt bewaard voor latere consumptie. Er worden feesten georganiseerd als de yam-oogst is afgerond. Ik heb het geluk de festiviteiten rond de opening van een kerk mee te maken.

6. De vulkanen van Rabaul

Rabaul was ooit de hoofdstad op het eiland New Britain, maar in 1994 is het grotendeels verwoest door een uitbarsting van de vulkaan Tavurvur. Het stadje ligt aan de oever van Simpson Harbour, wat eigenlijk een grote onderwater caldera (krater) is met diverse vulkanen rond de rand, waarvan sommige actief. Ik beklim de Tavurvur waar de stenen op de top heet zijn en waar permanent rook opstijgt.

De beklimming van de Kombiu, een andere vulkaan, is langer, en je wordt beloond met vrij uitzicht op de Tavurvur en de hele baai. Ook vanaf het Vulkaan Observatorium zijn rond zonsondergang de uitzichten formidabel.

7. Matupit – Een heet dorp

Een dorpje tegenover de Tavurvur vulkaan, dat in 1994 op miraculeuze wijze ontkwam aan vernietiging door die vulkaan: de wind veranderde en blies de as rechtstreeks naar het noordelijker gelegen Rabaul.

De mannen uit dit dorp steken elke dag met traditionele kano’s de baai over, en graven dan tot twee meter diepe holen in de vulkanische as op zoek naar eieren van megapoden. Per ei is de opbrengst rond $1. De zee bij het strand is hier zo heet dat de stoom eraf slaat.

8. Aardige mensen

Naast alle bezienswaardigheden in het land, zijn het vooral de mensen die mijn bezoek onvergetelijk maken. Elke dag weer ontroeren de Papoea’s me door hun hartelijkheid, hun welgemeende interesse, hun gevoel voor humor, en hun ongedwongen omgang met die vreemde buitenlander die er alleen rondreist.

Wat me ook verbaast is dat in dit land, waar maar net iets meer dan 7 miljoen mensen wonen, meer dan 800 talen worden gesproken. Feit is wel dat ik mijn pogingen om de lokale talen te leren al snel moet staken: in elke streek kan ik weer opnieuw beginnen.

Op vakantie in Papua-Nieuw-Guinea?

Hoe kom je daar?

Vlieg met KLM naar Singapore/Hong Kong/Kuala Lumpur/Denpasar/Manila/Tokyo en van hieruit met Air Niugini naar Port Moresby.

Activiteiten

Papua-Nieuw-Guinea heeft veel te bieden. Aan de oostzijde van het eiland liggen bergen die tot ruim 4.500 meter hoog zijn, het westelijke deel van het eiland bestaat vooral uit regenwoud en de enorme Sepik rivier. Rond de eilanden in het oosten vind je prachtige zandstranden, je kunt er snorkelen en duiken bij koraalriffen en kennismaken met een zeer authentiek gebleven cultuur waar westerse invloeden nog maar sporadisch te vinden zijn.

Wanneer reizen?

In Papua-Nieuw-Guinea heerst een tropisch klimaat. De temperatuur is in de kustgebieden rond de 25 tot 35 graden, in het binnenland is iets koeler; in de hooglanden kan het, zeker ’s nachts, echt koud zijn. Wil je de regenseizoenen vermijden, ga dan in de maanden mei, juni, oktober en november.

Check reisadvies

Op reisgebied kent Papua-Nieuw-Guinea wel wat uitdagingen. Lang niet iedereen spreekt goed Engels, maar de lokale universele taal, Pidgin, is er wel aan verwant en er is altijd wel iemand met wie je kan communiceren. Er is bijna geen openbaar vervoersnetwerk: vervoer gaat vrijwel uitsluitend via PMVs (Public Motor Vehicle): kleine of grote busjes, vrachtwagens met bankjes, etc. Het land is vrij arm; met name in de grote steden Port Moresby en Lae kan het onveilig zijn. Zorg er in de steden voor dat je ’s avonds binnen bent.

Check bij je overheid wat het reisadvies is voor dit land.

Er worden veel georganiseerde reizen aangeboden. Mooi als je niet zo’n ervaren of zelfverzekerde reiziger bent. Mijn ervaring is echter dat als je je reis goed voorbereidt, je flexibel bent en met een “open mind” op pad gaat, je heel goed zelf je weg kunt vinden.