Hoe ik een schipbreuk overleefde
Ik ben een avontuurlijke Cabin Attendant. Ook op vakantie mix ik avontuur met cultuur en avontuur. Maar op mijn laatste vakantie in Indonesië kreeg ik meer spanning dan waar ik om vroeg: de boot waarop ik voer, leidde schipbreuk. Mede dankzij mijn flight safety trainingen overleefde ik de 40 uren op zee. Hieronder een aantal waardevolle lessen die altijd toepasbaar zijn: ter land, ter zee en in de lucht.
Foto: Els Visser
Tip 1: Gebruik wat je hebt
De machinekamer is door hoge golven onder water komen te staan, we zijn ver uit de kust op open zee. Communicatie-, en noodhulpmiddelen zijn er niet. Via onze mobiele telefoons hopen we op bereik. Bij gebrek aan vuurpijlen dient kleding als fakkels. Helaas tevergeefs, er komt geen hulp. De bemanning haalt het vier-persoons bevoorradingssloepje, zonder buitenboordmotor, van het dak. Planken worden peddels. Voedsel of drank isonbereikbaar.
Tip 2: Blijf kalm
De houten boot van 25 meter is niet meer te redden en we moeten het water in, bij een aantal passagiers breekt paniek uit. Omdat de vijf bemanningsleden geen instructies geven, neem ik de leiding op mij. Ik instrueer de groep van 19 passagiers over het zwemvest en houdingen en posities in het water die je zichtbaar en warm houden. Ook deel ik snorkelspullen uit en check ik de beschikbare uitgangen. De raamopeningen zijn een optie en de deuropening maak ik vrij. Mijn rustige uitstraling heeft een kalmerende werking.
Tip 3: Vertrouw op voorbereiding
Een gigantische golf zuigt iedereen door de raamopeningen naar buiten. Door mijn voorbereiding –en veel geluk – ligt het sloepje voor mijn deuropening klaar om in te stappen. Hierdoor heb ik de perfecte positie om mensen uit het water het bootje in te trekken en iedereen bij elkaar te roepen. Dit lukt in slechts enkele minuten.
Beeld uit de film van Bertrand Homassel
Tip 4: Denk na over plan B. En plan A!
Heb een plan B beschikbaar, maar sta eerst stil bij plan A. Ons plan A: Het wrak is niet gezonken en ligt met het achterbalkon omhoog, maar zinkt steeds dieper. Blijven wij hier bij? Of plan B: Zwemmen wij minstens acht uur naar een vulkanisch eiland in een zee met sterke stroming. Het is kiezen uit twee kwaden. Maar voordat we gaan zwemmen, bedenken we urenlang bij het wrak wat onze opties zijn. We verzamelen bruikbare spullen, bespreken opties en rusten uit voordat we ons moeten inspannen. Pas dan gaan we.
Tip 5: Blijf positief
De groep splitst zich snel: velen zwemmen snel richting eiland. Ik ben ervan overtuigd dat het bootje ons reddingsmiddel is. Met zes personen varen we als een soort bezemwagen achter de zwemmers aan. Zo redden wij zeven uitgeputte zwemmers. Deze acties drijven ons wel af van onze richting. Positief blijven is niet makkelijk in een verslechterende crisissituatie. Ook al zijn we uitgeput en gewond, we blijven peddelen, spreken elkaar moed in en denken veel aan thuis. Dat houdt ons op de been. Na 40 uren op zee worden we gered.
Beeld uit de film van Bertrand Homassel
Boekpresentatie Schipbreuk in het paradijs
Dit bericht is een repost van Wilberts blog in oktober 2014. Vandaag, twee jaar later, presenteert Wilbert zijn boek ‘Schipbreuk in het paradijs‘ aan de wereld. In het boek beschrijft hij wat er gebeurde nadat hij half augustus 2014 aan boord stapte van het toeristenbootje dat hem van Lombok naar het eiland Komodo zou brengen, maar strandde op een koraalrif.
