Sporten in het buitenland, een avontuur

Als cabin attendant en wereldreiziger ben ik fysiek graag in topvorm. Handig voor mijn werk en zo heb ik bovendien minder last van een jet lag. Ik doe dan ook mijn best om mijn conditie op peil te houden. Waar op de wereld ik ook ben. Dat gaat met vallen en opstaan, letterlijk. Sporten is gezond, maar sporten overzees is daarbij soms ronduit avontuurlijk. Van overactieve bejaarden en levensgevaarlijke fitnessapparatuur tot Japanse maffialeden. Ik liep ze tegen het (sportieve) lijf.

Niet lang geleden was ik in de gym van het crewhotel in Seoel omringd door Koreaanse sporters. De een was druk in de weer met gewichten, een ander rende zich rot op de loopband en weer een ander vouwde ogenschijnlijk moeiteloos haar benen in haar nek. Ik zag het tafereel aan vanaf de crosstrainer.

Bloedfanatiek en hoogbejaard

Allemaal dragen ze dezelfde sport outfit. Een te groot blauw shirt en idem broek, hoog opgetrokken. Het belemmert ze niet bij het maken van fitte bewegingen. Ik heb ontzettend veel respect voor deze sporters, want behalve bloedfanatiek zijn ze (hoog)bejaard! Het lijkt wel een Olympisch team uit 1960. De jongste is zeker 80 jaar oud! Een luid gekuch vlak naast mijn oor haalt me uit mijn sportieve gedachten. Een ongeduldige 100-jarige wil duidelijk mijn plaats overnemen en wijst naar een bordje: ‘Verboden te rusten op de apparaten’. Ik sta mijn plek af en beantwoord zijn kuch met een zucht.

Drie fietsen verderop gaat het er opvallend rustiger aan toe. De mannen keuvelen wat en lezen de krant die op het stuur ligt, terwijl ze in slakkentempo doortrappen. Mannen naar mijn (sport)hart! Ik voeg me gauw bij ze.

Leedvermaak in Teheran

Hoewel de dag in Zuid-Korea sportief gezien niet was om over naar huis te schrijven, ging het toch een stuk beter dan de keer dat ik in Teheran met een collega een fietswedstrijdje deed. We zaten elk op een hometrainer in de sportzaal van het hotel terwijl we wat lachten om de witte, gebutste Kettler exemplaren uit de jaren tachtig. Dat leedvermaak je universeel duur komt te staan, bleek toen ik na een flinke sprint op de grond lag. De ketting was van de hometrainer afgegleden en lag bovenop me. In mijn enthousiasme had ik het gammele stuur te ruw behandeld en de fiets losgetrild van de betonnen vloer! Needless to say: die wedstrijd heb ik verloren.

Glad ijs in een Japans zwembad

Als je in het buitenland op zoek gaat naar een binnenzwembad kom je vaak terecht in klamme baden ruikend naar schimmelvoeten. Niet in Japan, waar de hygiëne-eisen hoog zijn. Bezoekers van een zwembad moeten tatoeage-vrij zijn en een badmuts dragen. Zo ook ik. Als ik het zwembad betreed zie ik een vrouw in een roze tutu spartelen in het water. Even twijfel ik of ik haar moet redden, maar dat blijkt onnodig. Ze zwemt. Aangemoedigd door haar vrienden maakt ze een bommetje, direct naast mij. Als ik haar boos aankijk, schreeuwen haar vrienden me toe in het Japans. Ik ben weinig onder de indruk van het geheel, tótdat ik de ruggen van de mannen zie. Die zijn bedekt met tatoeages die alleen voorkomen bij de Japanse maffia. Nu valt me ook op dat ze geen badmuts dragen.

Ineens snap ik waarom ze dan tóch in dit zwembad zijn. Ik trek snel mijn muts iets strakker om mijn hoofd en sprint door het water. Nog nooit was ik zo snel klaar met mijn baantjes. Het moraal? Sporten is gezond, ja. Maar of dat in alle gevallen ook voor mijn hart geldt, is te betwijfelen.

Wilbert sport overal ter wereld, of doet een mooie poging, om fysiek in topconditie te blijven. Handig voor zijn baan en om een jetlag tegen te gaan. Benieuwd waarom je een jetlag krijgt en, belangrijker, hoe je ervoor kan zorgen dat het effect minimaal is? Je leest het in ons blog ‘Why Do We Get Jetlag’.