Taking Off With… Marlies Beek | Piloot

In the series “Taking off with…”, I’ll be interviewing some of my 32,000 colleagues at KLM. Does this story sound familiar? If so, that’s because this piece was partly published in the Holland Herald of April 2018. In this blog, you can read the full story.

Vraag deze piloot – toevallig een vrouwelijke, zoals ze het zelf zegt – niet te kiezen tussen een hotel of haar eigen bed. Dat kan deze levensgenieter echt niet. Vliegen is haar leven en tussendoor heeft deze heldin 4 kinderen op de wereld gezet. Haar dochter neigt er nu al naar in Marlies’ voetsporen te treden. Net zoals Marlies (46) haar beroep koos. Beetje afgekeken bij haar vader, ook al een KLM’er, met wie ze zelfs vloog. Ze was zijn coco. Oftewel second officer.

Korte bio

Geboortedatum: 3 april 1971
Geboortestad: ‘s Hertogenbosch
Functie: Gezagvoerder intercontinentale vluchten sinds december 2010
Persoonlijk: Marlies is getrouwd en heeft drie zonen – (Jesse (13), Fender (10) en Kester (8) – en een dochter: Louke van 12.
Carrière: Sinds 1991 werkzaam bij KLM

Kort geleden

Het is alweer 26 jaar geleden, maar het voelt als pas geleden. Mijn echt aller-, aller-, allereerste vlucht kan ik me desondanks niet meer herinneren. Wel zijn de vluchten naar New York en Nairobi me bijgebleven. Die maakte ik in de beginperiode.

Ik begon, als zovelen na mijn opleiding als coco. De coco-piloot mag mee op intercontinentale vluchten, in een groot vliegtuig dus. Je bent de extra vlieger die mee is, zodat de andere vliegers kunnen rusten.

Twee jaar coco

Je mag als coco (nog) niet starten en landen, al heb je dat wel geleerd tijdens de opleiding. Alleen maar in de lucht, als de anderen even niet vliegen, zit je in de pilotenstoel. Ik heb twee jaar als coco (second officer) gewerkt.

Carrière

Na het coco-en stroomde het best wel allemaal snel door. Toen ben ik co-piloot 747 geworden, dat heb ik vier jaar gedaan. Toen ben ik naar de 747-400 gegaan, ook als co-piloot, dat heb ik heel lang gedaan. De kindjes werden ondertussen geboren. Ik ging ook als instructietrainer aan de slag, een nevenfunctie. Tot de droombaan gezagvoerder intercontinentaal op mijn pad kwam. Daar ben ik voor gegaan.

Teamwork

In mijn job hebben de piloten strepen, een co-piloot heeft er drie, de gezagvoerder vier. De vierstreper heeft de eindverantwoordelijkheid. Maar geloof me, als we vliegen, bespreken we samen het plan. In de cockpit draait alles om teamwork en gelijkwaardigheid.

Mijn vader

Mijn vader heeft gevlogen. Hij was natuurlijk voor mij een voorbeeld. Maar nogmaals, het is echt niet per se een beroep voor mannen. Ik heb me nooit anders behandeld gevoeld als vrouw. Ik ben gewoon vlieger en toevallig vrouw, zo zie ik het.

Mijn vaders beroep heeft me zeker geïnspireerd. We hebben best wel veel samen met elkaar gevlogen.

Mijn vader heet Wim. Zijn laatste reis als gezagvoerder, toen was ik co-piloot. Dat was fantastisch ja. Ik ben nog zijn coco geweest ook. In 2013 ging hij met pensioen.

Een gewone baan

Mijn gezin weet niet beter dan dat we vliegen. Voor ons is het gewoon werk. Een van mijn zonen heeft ook vliegambities. Leuk vind ik dat. Al hoeft het niet. Ik vind het zelf niet bijzonder, maar als je bedenkt dat ongeveer 5% van de piloten vrouw is, dan is het misschien toch wel een beetje speciaal.

Love my job

Mijn werk is zo’n groot geluk voor mij. Ik bedoel, ik doe al 26 jaar hetzelfde en nog steeds ben ik zielsgelukkig met mijn baan. Dat heeft niet iedereen, ik ben daar zo dankbaar voor.

Als ik opnieuw mocht kiezen, koos ik weer piloot.

Werk en gezin

Dat is het enige aan mijn baan, soms werk ik op dagen dat het niet uitkomt. Mis ik dingen van de kinderen. Ondanks dat ga ik nooit met tegenzin naar mijn werk. En eerlijk, de dagen dat ik niet vlieg haal ik alle momenten die ik met ze gemist heb, dubbel en dwars weer in.

Speciaal

Dat ik ooit samen met een bevriende pilote in de cockpit van de triple 7 zat, wat bijzonder. Kijk ons nou samen zitten, een droom die we tijdens de opleiding al hadden kwam uit. Een fantastische vlucht. Naar New York. Daar dronken we koffie later die week. Een superherinnering.

Altijd iemand anders

Ik vlieg altijd met iemand anders. Nooit hetzelfde pilotensetje. En toch gaat alles zo hetzelfde. Je bent dus op elkaar ingespeeld, zonder dat je op elkaar ingespeeld bent, snap je. Je kent elkaar niet en toch ben je meer dan vertrouwd met elkaar. Dat alert zijn, de veiligheid, de regels, hoe we werken, dat zit er bij iedereen helemaal ingebakken. Dat vind ik dus wel bijzonder aan mijn baan.

Mensenwerk

Ook al vlieg je ook volgens plan en is de route geheel uitgestippeld, weten we wat we moeten doen als iets even anders loopt of de wind draait. Het blijft mensenwerk. Misschien wordt het daarom ook wel nooit saai: je zit dus altijd naast een nieuw iemand. Die je van tevoren niet kent.

Friendship

Ik heb een fijne club vrienden om mee heen. Echt sporadisch houd ik aan mijn werk nieuwe vrienden over. Terwijl ik er legio tegenkom, je bouwt toch in korte tijd een band op met de collega’s. Ik hoor het mezelf in de beginjaren nog zeggen: ja we spreken gauw af, we gaan elkaar vaker zien. En dan gaat het leven door en komt het er niet van.

Spierkracht

Ik denk dat piloot ooit een mannenberoep is geweest omdat je spierkracht, veel spierkracht nodig had bij het opstijgen en landen. Ja, dat is niet meer. Dus nu, veel meer dan toen, is het een mannen- en vrouwenberoep.

Sterker nog, het is zelfs een beroep waar het krijgen en hebben van kinderen geen invloed heeft op je carrierloop. Er is bij KLM volop ruimte voor, je kunt het goed combineren je gezin en werk.

Al hebben we nog genoeg werk aan de winkel. Sinds ik in dienst ben is het aantal vrouwen dat in dienst zit van vier naar vijf procent gegaan. Daar zit dus nog voldoende ruimte voor verbetering in. Al vind ik niet dat vrouwen voorrang zouden moeten hebben, we hebben gewoon nog veel meer vrouwen nodig die het werk fantastisch vinden.

Je moet ook tegen tijdsverschil kunnen, en dat je altijd met andere mensen werkt. Je moet technisch aangelegd zijn. Dat zijn de dingen die voor zowel mannen als vrouwen gelden. Ik bedoel hiermee, dat het niet voor iedereen is weggelegd en niet iedereen ambieert het beroep. Maar er mogen absoluut meer vrouwen bij, dat wel.

Typisch een piloot

Er zijn wel een paar eigenschappen die je gewoon moet hebben als piloot. Stressbestendig, dat moet je zijn. Ook al heb je het gelukkig niet eens zo vaak echt nodig. Je moet ook daadkrachtig zijn, je moet beslissingen kunnen en willen en durven nemen. Ik denk dat het wel een beetje aan het veranderen is, kenmerken die nu juist belangrijker zijn dan nu, vroeger was het vliegen technischer, nu is het toch wel steeds meer dat je als team werkt.

Dat is mijn stokpaardje: een goede sfeer in het team. Ik geloof erin, in bonden, teamgevoel. Dat is overal, en ook in het vliegen en ik geloof dat je als je echt als team werkt, je een betere operatie krijgt. Het enige is dat je ook met feedback moet kunnen omgaan. Dus empathisch vermogen heb je vandaag de dag ook nodig.

Oh ja, analytisch vermogen, vooruit kunnen denken, en dus het samenwerken. Allemaal belangrijke kenmerken. Ik merk ook dat we bij KLM daar ook op focussen. Een goede ontwikkeling.

Kwetsbaar opstellen

Dat is key in mijn werk, ik bedoel ermee dat je openstaat voor anderen, niet vasthoudt aan je eigen ideeën, mee wil denken en veranderen. Je bent niet breekbaar, niet kwetsbaar, maar je bent open. En dat is zo belangrijk voor je ontwikkeling. Op het werk en erbuiten. Ik geloof daar heilig in.

Het leukste aan mijn werk

Het stijgen en landen, daar geniet elke keer weer van. Maar er is meer. Het gegeven dat ik vandaag thuis ben, en nu al weet dat ik morgen in Sjanghai rondloop. Met wie, wat en hoe weet ik nog niet. En de week erna zit ik weer in Singapore. Voor mij is het gewoon, maar ja dat is het natuurlijk eigenlijk helemaal niet <moet lachen>.

Wijsheid

Jezelf blijven, dat hoopte ik altijd te kunnen zij in verschillende functies. En nu als vlieger heb ik de laatste carrièrestap eigenlijk al gemaakt en ik denk dat ik nog steeds kan zeggen dat ik mezelf ben gebleven. Dat heb ik me weleens afgevraagd, zal ik veranderen als ik eenmaal gezagvoerder ben? Niet dus.

Life changer

Kinderen. Dat zijn de grootste life changers. Je krijgt kinderen, je leeft voor hen. Het maakt je kwetsbaar en het maakt ook dat je over sommige dingen heel anders gaat nadenken. Je krijgt een soort oerkracht, maar ook een zekere rust in je leven.

Ik ben zo blij dat ik dat heb mogen meemaken in mijn leven: moeder worden.

Life is good

Ik heb zoveel mooie reizen gemaakt, ik heb er gewoon geen een die eruit springt. Het zijn er veel te veel, en dat bedoel ik niet verwend. Juist niet, meer dat ik echt niet kan kiezen, zo dankbaar ben ik.

Hilarious

We zijn geland, en een ouder echtpaar stapt uit, de cockpitdeur is open. De man kijkt naar ons, staat even stil. Wil een compliment maken en zegt: “Nou, leuk hoor zo’n vrouwelijke vlieger en het was tóch een hele veilige reis. Dat vind ik echt prachtig, echt mooi. Terwijl je het ook anders zou kunnen opvatten, ik vond het hilarisch in ieder geval.

Later als ik groot ben…

Op het persoonlijk vlak: ik hoop dat mijn vier kinderen goed terecht komen en gelukkig worden. Dat ze achteraf zeggen: je hebt het goed gedaan, mam. Qua werk: ik wil gewoon een goede instructrice zijn in het vliegen. Ik heb meerdere trainers gehad die mij inspireerden en een voorbeeld voor mij waren, ik hoop dat ook te zijn voor toekomstige vliegers.

Uitdaging

In mijn werk kun je altijd leren, er zijn altijd nieuwe uitdagingen. Tuurlijk heb je de standaard operatie, maar ik zou nog wel meer willen leren van anderen. Wie weet ga ik nog wel dingen ernaast doen.

Bij KLM stimuleren ze de mensen echt om jezelf te ontwikkelen. Het moet wel uit jezelf komen.

Levensles

Het leven heeft pieken en dalen en ik geloof dat je er uiteindelijk beter van wordt, vooral van die dalen. En de kleur van je leven. Het leven is op ene bepaalde manier gekleurd, maar uiteindelijk ben je zelf degene die er kleur aan geeft. Ik bedoel daarmee, het is aan jou: pak je dat grijze of zwarte potlood, of pak je die rode of die gele?

Begrijp je, dat als alles niet zo gaat als je wilt. Uiteindelijk na een tijdje – ook als je leven rigoureus verandert door bijvoorbeeld een actie van iemand anders – kun je zelf weer kleuren. Je komt er sterker uit. Ook al kan het even duren.

Passagier

Als ik niet vlieg en op vakantie ga, dan ben ik echt een passagier. Is ook heel leerzaam, we hebben wel eens flinke vertraging gehad en dan werd er te weinig gezegd. Dat kan anders, daar leer ik van.

Fascinated by aviation

Ja toch wel een beetje. En dan niet zozeer voor de vliegtuigen an sich ofzo, ik ben geen spotter. Maar vanaf mijn elfde riep ik al dat ik piloot wilde worden. Toen werd het nog niet zo serieus genomen. Ik was piepjong. Mijn dochter roept het nu ook, we zullen het wel zien.

Ik ben op een gegeven moment gaan zweefvliegen om te kijken of ik het wel echt leuk vind. En uiteindelijk dus al heel jong op mijn achttiende de vliegopleiding ingegaan. Vanaf dat moment is het vliegen mijn werk geworden, al voelt het niet altijd als werk.

Kippenvel

Familiedingen, sowieso. Ik moet meteen denken aan de keer dat ik met mijn vader vloog en dat mijn oma, zijn moeder in het vliegtuig zat. Moet je voorstellen, haar zoon en haar kleindochter, de piloot en co-piloot. En hoe zij dat dan vertelde, ja dan kreeg ik wel tranen in mijn ogen. Net als mijn oma.

Maar ook de laatste vlucht van mijn vader. Dat hij tegen me zei: morgen kan ik het nog, maar mag ik het niet meer. Dat vond ik echt een kippenvel moment.

Bijzonder

Het moment dat ik gezagvoerder was en voor de eerste keer dat mocht zeggen tegen de passagiers. Wow! Kippenvel. Dat is toch iets waar je naar uitkijkt, naartoe groeit ook.

Laatst gedownloade app

Room for thought, echt een aanrader. Ze sturen je iedere dag een herinnering om een foto te maken. En dan aan het eind van het jaar heb je een jaaroverzicht, dat kun je ook uit laten printen. Echt een hele leuke app. De foto is ook de foto die je maakt binnen drie seconden dat je op ok klikt.  Ze noemen het ook je ‘toevallige’ fotodagboek. Laten we er nu eentje nemen, tijdens het interview [resultaat zie je hieronder].

Vroeger en nu

Toen ik in het begin vloog, dan was je echt een soort van onbereikbaar als je ver weg was. Als je dan in het hotel een fax had, dat stelde heel wat voor. Nu heb je continu contact. Dat is zo anders. Dat maakt het voor mij wel met een gezin alles een stuk makkelijker. Ook wel lastiger. Als ze iets zoeken thuis en ik lig te slapen. Heb ik appjes als: ‘Mam???’, ‘Mam???’ Hahaha

Ik weet nog heel goed dat ik op de Chinese muur liep, ik had net mijn eerste mobiele telefoon en die bestonden toen helemaal nog niet zo lang. Ik weet nog dat ik dacht: dit is bizar. Ik sta op de Chinese muur, zo ver weg en ik bel met thuis. Nu zet ik mijn telefoon wel eens even niet aan. Slapen is toch wel heilig, zeker met de tijdsverschillen. Maar dat kan ook, thuis is het allemaal prima geregeld als ik voor werk ver weg ben.

Favo bestemming

New York met mooi weer vind ik heel leuk om op te vliegen, omdat je meteen ook echt in New York bent. Je ziet het liggen. Ik wil gewoon niet kiezen, ik kan het ook niet.

Must see

Ik kan niet kiezen, er zijn zoveel must sees. Neem Buenos Aires, Patagonië. En dan sta je op de gletsjer, een hele oude gletsjer. Zo mooi! ik dacht echt;(?) hier wil ik met mijn kinderen nog eens naartoe, maar dan veel langer. En ik neem ze ook graag eens mee naar China, naar het magistrale gebied waar de film Avatar is opgenomen. Ken je die nog?

Maar ik denk ook aan zeilen in Turkije. De Britse Maagdeneilanden. Oh ja, met een camper erop uit. Naar Canada, naar verre familie. Nepal! De Chinese muur! Ik heb ook echt niet een ideale vakantie in het bijzonder. De wereld is waanzinnig mooi, en groot. Daar komt het ook door.

Glamping

Wil ik ooit nog eens proberen. Ik ben geen campingtype, maar ik ga het nog een keer proberen. Geef mij een rugzak en ik backpack, een luxe resort en ik geniet al net zo hard. Glamping staat op de lijst, ik geef het een kans. Mijn kinderen vinden het zo leuk.

Unique

Ik was in Beijing en op de Chinese muur ten tijde van de Sars-uitbraken in 2002-2003. Daar liepen dus amper mensen op straat, dat ga ik nooit meer meemaken. Het was iets surrealistisch, dat vergeet ik nooit meer.

Een kleine wereld

It’s a small world geworden en dat komt echt door het vliegen. Ik gun het mijn kinderen zo om de wereld te mogen ontdekken zoals ik dat ook heb gedaan. Ik ben zo dankbaar voor mijn werk.

Levensgenieter

Ben ik.

Vliegtip

Veel drinken, echt veel. En als je met kinderen reist, ga er dan heel relaxed in. Laat het een begin van je vakantie zijn, Schiphol, boarden alles. Als je zelf ontspannen bent, zijn de kinderen dat ook.

The ultieme foodtip

Ik kan op opnieuw niet kiezen. In Japan gingen we naar Kyoto, daar aten we op straat een Japanse pizza. Saté tentjes in het verre oosten. Sjiek dineren in Kaapstad. Ik houd van afwisseling. En van elk jaar datzelfde heerlijke eettentje in Shanghai.

Mooiste plek ter wereld

Thuis, Amsterdam. Als we terugvliegen zeg ik het altijd, we gaan nu weer naar de allerleukste bestemming: Nederland. Naar huis, daar waar mijn kinderen zijn.

When in Amsterdam

Het is heel druk geworden in Amsterdam, veel toeristen. Dus ja als toerist, kun je bijvoorbeeld de wijk De Pijp induiken, daar wonen nog behoorlijk wat locals. Leuke sfeer.

Klein Amsterdam

Mijn woonplaats Haarlem. Heerlijke stad, je kunt er ook varen, heerlijk uit eten, leuk winkelen, mooie binnenstad met historische allure. En we zitten veel dichter bij het strand natuurlijk. Maar ik ga maar amper naar het strand hoor. En het liefst buiten de zomervakantie. De rust he.

Dit is KLM

Ja, KLM is het blauwe gevoel en dat is wat heel veel KLM’ers hebben, maar ik denk zelfs heel veel Nederlanders hebben. Gevoel van trots. Een gevoel van verbondenheid. Veel mensen die niet bij ons werken voelen dat ook. KLM is thuis. En ook wel weer heel nuchter: ‘het is wat het is’. Ja, zoiets ja. Ik heb het ook als ik in het buitenland ben, als ik Heineken zie ofzo, ook iets oer-Hollands.

Love

Is ook in mijn leven heel belangrijk. De liefde van je leven, liefde voor het gezin, voor vrienden, voor mijn werk. Liefde werkt in alles door.

Drive

Mijn drive is liefde. Maar ook het leven op zich denk ik. Ik zou het zonde vinden als het leven zomaar aan me voorbij gaat. Heb ik weleens, dan gaat er een week voorbij en denk ik wat heb ik nou allemaal gedaan. Misschien zijn mensen nog wel mijn allergrootste drive, ik ben graag onder de mensen.

Inspiratie

Mensen waar nog heel veel energie inzit. Ik wil nog weleens dat soort mensen op een voetstuk zetten, dan kijk ik een beetje tegen ze op. Dat ik denk: oh wow, wil ik ook wel. Maar het moet wel in je zitten, dingen kun je niet veinzen namelijk.

Wil nog eens…

Ooit psychologie studeren. Gewoon om het leven en de grote veranderingen die de mens soms overkomt te analyseren en te begrijpen. Maar of het er ooit van komt?

Meest trots op…

Mijn kinderen! Zonder twijfel. Ik wil nog graag een verre reis met ze maken. Met de camper door Canada. Of Australië. Of we gaan naar het Verre Oosten. Daar gaan we dan duiken, en naar eilandjes en het oerwoud in.

Mijn zintuig

Reuk. Ik haal gebeurtenissen zo naar boven, dan ruik ik alles weer. Van de kindjes die net geboren zijn tot mijn reis naar Nepal. Vaak herken ik een geur en dan volgt het beeld van de herinnering. Ik schijn ook sneller iets te ruiken dan gemiddeld.

Ultimate plane

Ja, de Boeing 747. Die heb ik zelf gevlogen. Ook samen met mijn vader indertijd. Dat vind ik nog steeds een heel mooi vliegtuig. Maar ik vind wat ik nu vlieg de triple 7 en dan met de Dreamliner vind ik toch ook wel weer heel erg leuk. Beide veel moderner dan de 747. Heeft ook wel wat hoor.

Proefles

Ik ben geen vliegtuiggeek, ik ga niet allerlei shows af ofzo. Maar afgelopen zomer heb ik een proefles helikoptervliegen gedaan. Vond ik ook geweldig. Kan ik natuurlijk nu niet veel mee doen, want het past helemaal niet in mijn leven. Maar ik vond het te gek hoor.

Zon of sneeuw

Sneeuw, want skiën is echt ons familieding. Ik houd mijn kinderen allang niet meer bij hoor. En dan het liefst sneeuw, veel sneeuw en een superzonnige dag.

Koffie of champagne?

Champagne, dat kies ik. Want met champagne vier je het leven en dat doe ik graag.

Hotel of je eigen bed

Als het betekent altijd mijn eigen bed, dan kies is hotel, terwijl ik dus eigenlijk als eerste antwoord eigen bed koos. Kortom, ik kan niet kiezen.

Boterham met kaas of sushi?

Het ontbijt in Nederland, al dat brood, daar smullen ze bij mij thuis van. Dat wordt gemist, altijd. Of we nou in Oostenrijk zijn of in Mexico.

Waddeneiland of tropisch eiland

Lastig. Nu zou ik zeggen tropisch eiland. Ik laat de nostalgie – ik ben verknocht aan het waddeneiland Texel, kwam er vroeger altijd met mijn opa en oma – voor wat het is.

Long haul or short haul?

Long distance, want het is mijn way of living geworden. Al had short distance me ook gepast, ik heb 4 jaar Europa gevlogen. Sliep ik de ene nacht in Barcelona, en de andere in Kopenhagen.

Gangpad of raam

Raam. Al is gangpad lekkerder. Maar het uitzicht. De zon, ik zie de zon zo vaak. Dat gaat nooit vervelen. Meteorietenregens, dat zijn zulke waanzinnig mooie dingen. Dat maakt me allemaal heel blij.

At my place…

hoop ik dat iedereen zich welkom voelt en mag iedereen ook altijd komen als ze willen.

Bij KLM…

voel ik me heel erg thuis en ik hoop dat ik er heel mijn carrière mag blijven werken. Het blauwe hart he ;-).

Loading