Waarom cabin attendant de beste baan ter wereld is
Vanaf mijn 15e wist ik dat ik stewardess wilde worden. De ultieme meisjesdroom. Het idee van de wereld ontdekken… wat een prachtig cliché! Dus op mijn 21e vertelde ik dat tijdens het sollicitatiegesprek. Dat ik graag werk met veel mensen om me heen, en ook best zorgzaam ben, vergat ik er uiteraard niet bij te zeggen.
Duizenden passagiers later
Vele jaren en duizenden passagiers verder realiseer ik me steeds meer dat het contact met mijn passagiers een van de belangrijkste dingen is om het werk leuk te vinden. Zo kan een lange, saaie nachtvlucht opgefleurd worden door een mooi gesprek met een passagier die maar niet kan slapen. Zo iemand komt dan de galley in en vraagt voorzichtig – ‘sorry als ik stoor’ – om een glas water. Soms is dat het begin van een levensverhaal.
Jezelf zijn
Mensen fascineren me. Ik ben nieuwsgierig naar hun verhalen. Zonder die verhalen wordt mijn werk oppervlakkig en routinematig. Een monotone aaneenschakeling van maaltijden en drankjes serveren. Ik zie het gebeuren als ik weleens met andere airlines vlieg, waar het werk aan boord als een robot wordt gedaan. Bij KLM is dat anders, omdat wij als cabinebemanning onszelf kunnen zijn.
Passagier ‘1A’ of ’42K’ wordt een persoon
Door de behoefte vragen te stellen ontstaat er iets. Vaak blijft het bij het vluchtig uitwisselen van informatie – ‘Would you like chicken or pasta? And something to drink?’, soms is iemand bijzonder grappig en wordt er lekker gelachen tijdens het werk. En zo nu en dan, als er tijd is en een goede vibe, ontstaat er echt contact.
Zoals met een tweejarige jongetje, onderweg van Nigeria naar Nederland. En met een zieke dame, die een bucketlist af te werken had. Of de glamoureuze journalist, met een wonderbaarlijke levenslust. Zomaar drie passagiers die de afgelopen jaren de meeste indruk op mij maakten. Dusdanig dat ik nog steeds aan ze terug denk, en me afvraag hoe het met ze gaat.
Ik schrijf erover, omdat ik hun verhalen koester. De passagier ‘1A’ of ’42K’ wordt een persoon. Ik ben ze dankbaar, want zij maken mijn baan de moeite waard. En vanaf vandaag heb ik de stap gezet om mijn verhalen te delen. Met jou. Tot heel binnenkort, tot een nieuwe passagier. En natuurlijk ben ik nieuwsgierig of jij ook een bijzondere, persoonlijke herinnering hebt aan een reis. Onlangs of lang geleden…
