Werken als steward: meer dan alleen een baan

Als jij vroeg in de ochtend thuiskomt van een feestje, zit ik met mijn koffer in de trein naar mijn werk. Als jij je eerste koffiepauze hebt, zit ik aan boord richting Beijing mijn trip naar de Chinese Muur te plannen. En toen jij, beste lezer, eindelijk klaar was met die late vergadering op je werk, zat ik net dit stukje te schrijven, in mijn favoriete ‘breakfast-diner’ in New York. Hoe ik dat doe? Ik ben steward voor KLM. Ik doe dit werk al meer dan achttien jaar. Ik zeg ‘werk’, maar eigenlijk is het meer ‘A Way of Life’!

De afwisseling en onvoorspelbaarheid geeft een gevoel van vrijheid dat mij oprecht gelukkig maakt. Thuis ben ik Ingmar met mijn vriendin, met mijn vrienden. Maar vlak voordat ik de lucht in ga, ergens tussen mijn voordeur en het bemanningencentrum van KLM, wordt ik steward – of moet ik zeggen: ‘ontheemde’? Dan check ik in, vergeet thuis en begin aan één van mijn gemiddeld vijf intercontinentale reizen die ik per maand maak.

_MG_8667

Ik mag niet klagen

Dat klinkt misschien opwindend maar er is ook een andere kant. Zie je ons bij de gate aankomen; acht á tien blauwe uniformen, vrolijk babbelend, waardoor je bijna vergeet dat elk van deze flight attendants thuis iets achterlaat. Het komt geregeld voor dat ik een etentje met vrienden moet afzeggen of dat een collega sip vertelt dat ze niet bij het afzwemmen van haar kind kan zijn. Komende kerst bijvoorbeeld, dan moet ik mijn vriendin teleurstellen omdat ik niet in Nederland ben.
Niks om over te klagen, want wij hebben deels invloed op ons vluchtrooster via een online aanvraagsysteem. Maar tekenend is het wel: steward zijn betekent een onvoorspelbaar leven.

Way of life

Flexibel

Een vereiste voor mijn werk is dus dat ik meer dan gemiddeld flexibel ben. Dat geldt ook in de relatie met mijn collega’s. Dat zijn er meer dan tienduizend en daarom is de briefing, het eerste moment dat wij elkaar zien, altijd spannend. Ken ik iemand? Zijn het leuke mensen? Voel ik een klik met iemand? Hoe dan ook, ik moet iedere keer opnieuw kennis maken en een gezamenlijk gevoel opbouwen waar we het meer dan twaalf uur mee gaan doen. Toen mijn ex-vriendin ooit voor het eerst meeging op een reis naar New York verzuchtte zei: “Nu begrijp ik waarom jij zo makkelijk bent met nieuwe mensen.” Het is waarschijnlijk beroepsdeformatie.

Way of life

Way of Life

Soms benijd ik andere mensen om hun vaste leventje, hun vaste kroeg, hun kennissen, hun sportclub. Maar dan denk weer aan die keer in een stadsbus in Houston waar een Afrikaanse dominee trots foto’s van zijn kinderen liet zien. Of aan een bergtop in Tapei, waar ik in mistig ochtendlicht over de Chinese theetuinen keek. Of aan Graceland in Memphis, waar ik een paar weken geleden nog met mijn beste vrienden voor stond. Of hoe ik in mijn eentje de Tafelberg in Kaapstad beklom. Dan besef ik weer wat een bofkont ik ben en dat uiteindelijk iedereen iets moet opgeven om zijn of haar ‘Way of life’ te vinden.

Welkom aan boord!

In de vele gesprekken die ik met klanten aan boord heb, blijkt steeds weer dat jullie geïnteresseerd zijn in dat ‘ontheemde’ beroep van ons. In de volgende blogs vertel ik jullie daar graag meer over. Niet alleen over de inhoud van ons werk, zoals vluchtvoorbereiding, werken aan boord en aankomst (en de routines en rituelen die wij natuurlijk ook stiekem hebben). Maar ook over meer persoonlijke aspecten van mijn leven als steward. Hoe het is om een groot gedeelte van mijn leven in hotels te leven. Als man te werken met voornamelijk vrouwen. De voor- en nadelen van mijn werk op mijn relatie. En dan al die verhalen van boeiende, ontroerende, soms lastige, maar vooral toch inspirerende passagiers.

Ik zou zeggen: welkom aan boord!

Loading