Weird Places – de gestrande schuit Seddon
Er zijn mensen die er een sport van maken om de vreemdste, opvallendste en meest bizarre plaatsen van deze planeet te bezoeken. Onze ‘weird places’ blogs geven hen een duwtje in een nieuwe richting. Heb je bijvoorbeeld ooit gehoord van het schipwrak van de Janie Seddon?
De vlucht van Amsterdam naar Auckland is een lange, maar geloof me: Nieuw-Zeeland is het dubbel en dwars waard. Zelf reisde ik vanaf Auckland naar het zuiden, om vervolgens in Wellington de oversteek te maken naar het zuidereiland. Voor de echte avonturier is het een must om naar het Abel Tasman National Park te reizen. Schitterende witte stranden, ongerept oerwoud en azuurblauw water. En vlak voordat je het park bereikt iets vreemds. Iets opvallends. Een strand dat, zodra het eb wordt, een van de verborgen geheimen van de zee onthult: het schipwrak van de Janie Seddon.
Het verroestte schip oogt een beetje bizar. Ze ligt aan de kust bij Motueka Quay, aan de rand van het stadje Motueka. Ze is bijna niet te zien, totdat het eb wordt. Dan is het zelfs mogelijk om via stenen in het wad, vanaf het rustige strandje naar haar toe te lopen. Zorg wel voor iets geschikter schoeisel dan dat van mij, want één misstap en je zakt de modder in. Oh, en als je haar bereikt, hou het dan wel bij kijken. Klimmen en klauteren kan echt levensgevaarlijk zijn.
Een schip… big deal zal je denken. Maar de Janie Seddon had een interessant leven voordat ze hier op haar laatste rustplaats terecht kwam. In 1901 werd ze gebouwd in Schotland, waarna ze het grootste deel van haar carrière in haven van Wellington doorbracht. Op 3 september 1939 vuurde als onderdeel van het Nieuw-Zeelandse leger, ‘het eerste schot van de Tweede Wereldoorlog namens de Britten’ af in de vorm van een waarschuwingsschot richting een ander vaartuig dat een order negeerde.
De Janie Seddon deed dienst als mijnenlegger. Na de oorlog werd ze verkocht om als vissersschip dienst te doen voor Talley’s Fishery, dat gevestigd was in Motueka. Nadat ze op een kwade dag strandde, werd ze gestript van alles dat nog bruikbaar was en haar karkas ligt tot op de dag van vandaag op spookachtige wijze aan de kust van het stadje.
Het karkas van dit eens zo trotse onderdeel van de Britse zeemacht is op z’n mooist met zonsondergang, zo heb ik mij laten vertellen. Mocht je door Nieuw-Zeeland reizen, plan je trip dan zo, dat je op dát moment op het stille strand van Motueka de zon ziet onder gaan achter dit relikwie van een andere tijd. Het schijnt magisch te zijn!
