Dubbele belasting voor werknemers in het buitenland?
In mijn vorige blog schreef ik over het internationale belastingrecht voor ondernemers en het Nederlandse verdragennetwerk dat een uitstekend vangnet biedt tegen dubbele belastingheffing. Ook voor werknemers met grensoverschrijdende ambities, bieden de verdragen uitkomst tegen dubbele belastingheffing. Dit tweede blog gaat daar over.
Het is u waarschijnlijk niet ontgaan dat Nederland recent onder vuur ligt als zijnde een belastingparadijs voor grote ondernemingen, juist vanwege dit verdragennetwerk. Maar over het algemeen geldt dat deze verdragen zeer gunstig zijn voor Nederlandse ondernemers en werknemers die voor een bepaalde tijd naar het buitenland worden uitgezonden.
Een voorbeeld. Een werknemer gaat werken in het buitenland en houdt zijn woning aan in Nederland. Het kan zelfs zo zijn dat zijn of haar echtgeno(o)t(e) in Nederland blijft wonen. Met andere woorden, de werknemer blijft fiscaal inwoner in Nederland, hij blijft binnenlands belastingplichtig. Een binnenlands belastingplichtige wordt in Nederland belast met inkomstenbelasting over zijn inkomen waar ook ter wereld verdiend, dus ook zijn in het buitenland verdiende salaris. Normaal gesproken is het salaris in het buitenland ook belast. De dubbele belastingheffing lijkt zo een feit, maar dankzij de door Nederland gesloten belastingverdragen hoeft dat niet zo te zijn.
Er zijn natuurlijk ook situaties denkbaar dat de werknemer Nederland verlaat, het gezin mee verhuist en er een nieuw sociaal leven in het buitenland wordt opgebouwd. Over het algemeen is de werknemer in dat geval geen binnenlands belastingplichtige meer.
Voor inkomsten uit dienstbetrekking, lees: salaris, geldt als hoofdregel dat het land waar wordt gewerkt belasting mag heffen. Uitzondering op deze hoofdregel is dat het woonland belasting mag heffen als aan de volgende drie voorwaarden is voldaan:
- gedurende een periode van 12 maanden is de werknemer minder dan 183 dagen in het werkland;
- het salaris wordt betaald door een werkgever die NIET in het werkland is gevestigd;
- het salaris komt niet ten laste van een onderneming van de werkgever in het werkland. Met andere woorden: de Nederlandse werkgever belast het salaris niet door naar haar onderneming in het buitenland.
Als aan al deze voorwaarden is voldaan, treedt het werkland terug en is uitsluitend het woonland, lees Nederland, bevoegd om belasting te heffen. De dubbele belastingheffing wordt op deze manier voorkomen.
Caroline van Riet
