5 KLM-geschiedenisblogs die jullie graag lazen

Op één week na precies een jaar geleden stond mijn eerste blog op deze site. Als ik eerlijk ben, had ik geen idee waar ik aan begon en ik zou zelf nooit op het idee zijn gekomen om te gaan bloggen. Ik ben namelijk niet iemand die graag op de voorgrond treedt en om dan meteen met naam en foto op een site te gaan staan, was best spannend. Het was het idee van een collega die vond dat mijn stukken, die ik voor interne KLM-media schreef over de geschiedenis van onze organisatie, zo aardig waren. Ze legde het voor aan de blogredactie en hup, daar stond een blog van mij online.

Chicken of Beef

Ik laat hier een paar succesnummers passeren. Het cateringblog met de herkenbare titel “Chicken or beef” deed het bijzonder goed. In totaal had dit blog meer dan 12.000 lezers. Het ging om de stand van zaken op het cateringvlak in 1965. Blijkbaar spreekt vliegtuigcatering tot de verbeelding. En iedereen heeft er een mening over. Sommigen zouden bijna willen dat ze thuis iedere dag zo aten, anderen hebben er geen goed woord voor over. Inmiddels ben ik alweer allerlei andere cateringverhalen tegengekomen, dus het onderwerp komt vast nog wel een keertje terug. Overigens: de foto’s die erbij gebruikt zijn, dateren niet uit 1965, maar zijn van het jaar erna. Ik heb gesmokkeld, ik weet het, maar deze waren zo prettig ‘corny’.

Lang leve Google Earth

Plaswijck is een blog waarbij ik verrast werd door de vele reacties en herinneringen van zowel passagiers als cabine- en cockpitpersoneel. En ze waren zo leuk om te lezen. Ik moet zeggen dat ik het een bijzondere zoektocht vond naar de oorsprong en latere geschiedenis van het gebouw. Het raakt aan een tijd dat er nog tussenstops van een nacht werden gemaakt en KLM nog eigen hotels had. En lang leve Google Earth, want zo heb ik kunnen zien hoe het er nu aan toe is. Niet al te best, zo lijkt het. Maar een oud gebouw met een rijke geschiedenis op een overwoekerd terrein spreekt altijd tot de verbeelding. Vervolgens kwam het verzoek om eens wat te schrijven over nog zo’n legendarisch hotel op de route naar Azië: Midway House in Karachi. Inmiddels heb ik er één en ander over kunnen vinden. Dat zijn vooral feitjes en weetjes, maar als jullie me willen helpen met wat herinneringen, dan kan ik daarmee en met wat ik al heb vast een interessant verhaal maken.

Mensen zijn visueel ingesteld

Ook een leuke was het blog over de affiches en advertenties van KLM. Daar zijn hele boeken over geschreven, dus om ‘even’ iets in een blog te behandelen, is niet mogelijk. Mensen zijn visueel ingesteld en plaatjes kijken is dan ook leuk. Wat ik vooral heb willen laten zien, is hoe KLM haar Nederlandse wortels in promotiemateriaal heeft verwerkt. En dat kon op allerlei manieren, van heel expliciet met een vrouw in klederdracht tot het affiche gemaakt door een Nederlandse kunstenaar. Maar er is zo veel meer om te laten zien. Huisstijl is ook een aspect dat daarmee te maken heeft. Dat heb ik in nog zo’n topper laten zien: het blog over het logo. Er is nog veel meer over te vertellen en zodra ik inspiratie heb op dit vlak, kom ik hier zeker op terug.

Spannend om te schrijven

Mijlpalen zijn er genoeg, veel eerste keren ook. Ik begon deze blogreeks ermee. De eerste trans-Atlantische vlucht van KLM was bijna spannend om te schrijven. Zeker als je je realiseert hoe riskant zo’n overtocht over de Atlantische Oceaan in die tijd was. Vooral de voorbereidingen waren zeer gedegen. Een groot aantal steunpunten onderweg was op de hoogte van de vlucht. Schepen waren in de buurt, het radiocontact onderweg en niet te vergeten de weersomstandigheden. De vliegers die dit voor elkaar kregen, waren dan ook terecht helden. Ze bewezen de luchtvaart een dienst door te laten zien dat zoiets mogelijk was, maar legden ook hun leven in de waagschaal. Als je het vluchtverslag leest, dan haal je daar weinig emotie uit, maar spannend was het toch zeker. Dat vonden de ruim 6.700 lezers ook.